Ağladıkça Şiiri - Çağatay Sazak

Ağladıkça Dökülür Özümden Satır Satır Şiirler.
Ağladıkça Hatırlarım, Çünkü Mazi Olmuş Gülüşler.
Yutkunarak Sustuğum, Titreyerek yazdığım Cümleler.
Hayal Kurmayı bile Bıraktım, Artık yok Suya Düşmeler.

Yorgunum Ulan Yorgunum Tek Bir Kelime.
Anlamı Büyük Oysa Üç heceyle Yazıldı bu titrek elle.
Ellerim Titrek, Gözlerim biraz Buğulu biraz da Nemli.
Yorgunum işte, Karanlığıma serpilmiş Yıldızlar Kadar Geceme.

Gönlüm Bir Okyanus, Kıyısı dilim, Kalemi Şu Titreyen Elim.
Tek siyah ben miyim? Yoksa kaldı da ben mi görmedim Aklıselim.
Şiirlerime Kadar Hissettiğim bu yorgunluk, Yaralı Ruhuma Teslim.
Bu Kadar da Karamsar Yazmazdım aslında suskun kalmasaydı dilim.

Yutkunurken Boğazıma düğümlenen kelimelerimdir aslında Şiir.
Bu karanlığın, bu kara kışın ardından doğar belki Güneş Kim bilir.
Yaralı Bulutların, Kırmızı Göz yaşları, Benimde Yaralı Şiirlerime Tasvir.
İnce ince sızlatıyorsa Bir Şiir, Yazdığın da Göz yaşları dökmüştür Şair.