Radyoda çalınan bir sevda şarkısı
Titrettikçe penceremin perdelerini
Gözyaşlarım süzülür solgun yanaklarımdan
Ve boğazımda nefes aldırmaz bir yumruk
Ben ağladıkça...
Bir esinti, saçlarımda huzursuzluk
Gözlerim tedirgin, yüreğim ürkek
Ellerim boşlukta çaresiz ve titrek
Ben ağladıkça...
Düşler yoruldu artık özlemli günlerde
Dağlar yol oldu umutların önünde
Bulutlar koştu, durdu, soluklandı
Yağmur damlaları süzüldü camlarda
Ben ağladıkça...
Kayıt Tarihi : 3.3.2025 12:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Utanılacak bir şey değildir ağlamak Yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer. C. YÜCEL
Bunları yazarken düşündüm; insan genelde yalnız olunca ağalayabiliyor. Sanırım, yüreğiyle arasına kimseler girmesin istiyor.
Sezen de der ya : "Ağlamak şu gelip geçici dünyada / Her şeye rağmen var olmak demek" diye...
Oysa sevdiğim bir şir de ;"
Ağlayamaz herkes;
ağlayabilecek kadar büyümek gerekir:
Dünya ise küçüklerin..." _________diyor...
Öyleyse... "Ağlamak; insan kalmanın göstergesidir" diyorum... Şiiri bir kez daha okuyorum.
Kalemin hep yazsın İbrahim Öğretmenim.
Selamlar kardeşim.
Çok güzeldi..
Selamlar..
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
Ağlamak sevgiliye,
Ağlamak ayrılığa, hasrete...
Aşkın rahatlatan yanıdır ağlamak ve bütün doğallığıyla tezahür eder Aşık da...
Kutlarım Üstadım
Sağlık ve afiyet dileklerimle
Selam ve saygı ile.
TÜM YORUMLAR (13)