Hayallerimizde renkli duran bir dünyamız vardır. En sıkıntılı zamanlarda onu düşleriz. Sevgiler ürkütünce bizi, ve biz ürkütünce sevgilerimizi, kaçar birden kaybederiz onu, tek tek renklerinin solduğunu görürüz onun o zaman.
O zaman, vazgeçeriz çocuk olmaktan. Uçurtmalar, oyuncaklar, yıldızlar ve çiçekler… anlamını yitirir, büyürüz. Büyüdüğümüz dünyamızda:
“Dünya sevgilinin yüzündeydi ama birden boşalıverdi Kavranmaz artık dünya, dışardan, şimdi.” Deriz, Rilke gibi.
Böyle zamanlarda geceler, yıldızlar, günler birbirine benzer. Ağaçlar kuşlar aynıdır. Şarkılar aynı şeyi söyler. Güneşi Ayı fark etmeyiz, 'Neşe…' '-Ne tuhaf şey? ' Deriz.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta