Ağir vebal Şiiri - Serdar Yusuf

Ağır Vebal

Ağır bir yük yüreğim,
Bir gün ağırlığında ezilirsen, beni suçlama.
Ben tutku gibiyim avuçlarda,
Gökkuşağı gibi gözlerde,
Köz gibi yürekte,
Vebal gibi vicdanda,
Sisli sabahlarda kaybolmuş bir yıldız gibi,
Ve rüzgârın omzunda titreyen bir gölge gibiyim.

Bir hikâyede çalıkuşu,
Bir masalda yalnız dere,
Bir şarkıda son,
Ve geceyi delen yıldırımın sessiz çığlığı gibiyim.

Kıyamet ile dünya gibiyim,
Hem yalan hem gerçek,
Fezada kayan bir yıldız,
Güneşi görünce cıvıl cıvıl bahar gibi,
Ve gökyüzünün bütün renklerini göğsümde taşıyorum.

Şimşeğin göğsünde ateş,
Yıldırımın dilinde tat,
Mavilikte yakamoz,
Ve karanlığın derinliğinde saklı bir inci gibi parlayan.

Her başlangıç gibi sevinçli,
Her son gibi üzücüyüm,
Ve fırtınalı denizlerde kaybolmuş bir dalga gibi,
Sonsuzluğa açığım,
Ve rüzgârın getirdiği her sesi içimde çınlatıyorum.

Ve bil ki;
Her halimle sende,
Senden bir parça gibiyim.

Ama unutma:
Ben suskun bir yangınım, içine düşenin külü kalmaz;
Gökyüzünü bile kıskandıran bir közüm,
Ve yıldızlar benimle titrer. 🔥