Ağaçtaki Fenerler Şiiri - Figen Güler

Ağaç dallarında asılı fenerler,
Kendi içine ışık yakan yürekler.
Bir çocuk gülüşünden kalma sarı;
Mor,pişmanlığın suskun damlası.

Mavi, derin bir iç çekişin timsali;
Yeşil, söylenmemiş bir affın rengi.
Turuncu, ilkbaharda tatlı kahkaha;
Kırmızı, sallanır en cazibeli dalda.

Lacivert geceyi yavaştan alır, yutar;
Fenerler titrer, yıldızlar o an susar.
Rüzgar öper o, dalların gölgesini;
Sarı umut gelir, gösterir derinliğini.

Bazı dallar yorgun, eğilmiş zamana;
Ama fenerler ısrarla parlar ucunda.
Böyle değil mi ki zaten insanoğlu da?
En kırık yerde yanar en parlak dua.