“Kalkın gidiyoruz” diye başlayan bütün cümlelere kapattım ruhumu.
Ne kalkabiliyorum, ne de gidecek cesaretim var.
Olduğum yerde yüzyıllardır dikili duran bir ağaççasına, sabitlemiş gibiyim kendimi.
Bir ağaç gibi ama oraya ait değil.
Başka bir yerden sökülüp getirilmiş bir ağaç gibi garipsiyorum toprağımı.
Oysa bulunduğum yer, kendimi bildim bileli aynı yer.
Ben göçebeliği sevmem.




Umutsuz ruh hali...tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta