Bir afyondur cemiyet dediğin nihayetinde;
Acıyı da neşeyi de yaltaklanarak katlanır kılar.
Bütün gücüyle üstümüze çullanan bu yük;
Nereye gider, kimlere düşer toplu kılınan törenlerde.
Olgunlaştırmayan her acı çürütür insanı alabildiğince.
Hangi sahte şafakla uyandırıldık gafil uykularımızdan.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta