Affet Beni... Şiiri - Alparslan Çolakoğlu

Seni sevmek gülü özümsemekti
İliklerde hissetmekti gül kokusunu
Yürek boşluğuna derin bir soluk çekmekti
Seni sevmek; gül’ün özüne inmekti
Bir bir saplamaktı sol yana dikenlerini
Sevmek seni; gül sancısına üleşmekti..
Ortasında zemherinin baharına yüreklenmekti
Soğuk ikliminde;
“Yüreğim nar çatlamasıydı sana kadar”
Kapılarını kapattığın merhametine umudu giriftar eylemekti
İnlemekti,titremekti,yüz dökmekti,şefkatini dilenmekti
Ve kabullenmekti..
Berivanlar tanıdım ben
Kardelenlere yoldaşlık ettim
Zira gül-ü-mü yüreğimde soldurmaya
İlk kez muktedirim…
(Yasladım sabrımı bu yalan-avuntuya)
Beynimi közüne banmam gerekiyordu,
Bandım..
Yandım..
Dehşet yandım hem..
Na mümkün hakikatin dehşeti,
Döşümü ateşlerken,
Sarıldığım yerinden yaktım seni
Suskudan kop yürü şefkatine,bağışla
Affet beni…
Kipriya yazgılı kızlar için;
Ne çok ağlamıştım oysa..
Mor bakışlı kadınlar;
Ne çok dağlamıştı yüreğimi
Ahh bu dem;
Gülüne ihanet eden bir anlam(sızlık) dayım ben
Bu ben..ben değilim..
Ve sen;
Bu beni affet lütfen! ...
Dokusunu yitirmiş yüreğim
Yangını ortasında titriyor
Isıtmıyor beni..
İçim üşüyor..
Yaşam mayamı,
Yaram canımı,
Yüreğim sevdamı;
Fena sorguluyor…
Bir gül’e dokunamayacak kadar;
Korkağım..
Demek ki büyüyememişim
Demek ki şefkatini yitirme korkusunda;
Ürperen bir çocukmuşum (hala) ben.
Gitme..di(yemi) yorum sana..
Böyle küs gitme..
Bu benim acımı (sensizliği) olgunlaştırma sürecim
Benden yana tasan olsun
Ve tasaların..ve kaygıların..;
Seni daha mutlu kılsın
İncinme,hatırlı kal
Ve muhabbette..
Hadi gel artık
Hatıra dem tutsun bağışla(ma) yan yanın
Hadi gel artık
Affettiğini söyle
Bir vebali daha yüklenmeyeyim beynime..
Seni sevmek;
Hayallerini(zi) yaşayasın(ız) diye
Susup gitmekti hayatından…!