Affedilmez Sessizlik

Sana söylemem gereken şeyi
hiç söylemedim.
Dilimin ucunda büyüyen bir kelimeydi
Ama korktum, bilmiyorum neyden.
Belki de duyulunca yok olur sanmıştım sevgim.
Sen bana baktığında kalbim bir kuş gibi çırpındı
Ama ben kanatlarımı sakladım.
Sanki uçarsam bir daha asla sana dönemem diye.
Ve şimdi sessizliğim
En büyük günahım gibi duruyor aramızda.
Ne fırtına, ne zaman silebilir bu sessizliği.
Beni affetme.
Çünkü ben kendimi affedemedim.
Bir tek bakışınla hayat bulabilecekken
susarak öldürdüm kendimi ve seni de biraz.
Aşk