Adsız ve Zamansız Şiiri - Hasan Fehmi

Solgun bir bahardı sadece,
Sen diye içimden geçirdiğim,
Ve yağan yağmurlara adadığım.
Yanağımdan süzülen gözyaşı gecelerle
Neden diye soran yüreğimle,
Bir de zamanın hakimiyetiyle,
Yaşadığım solgun bir bahardı sadece.

Ben her gece yeniden yaktım yüreğimi,
Külünü yere, dumanını havaya savurdum.
Hiçkimsenin ulaşamayacağı yerlere,
Düş bahçeleri kurdum ellerimle
Ve umut oldu gök yüzündeki birtek yıldız.

Bulutları arasında birtek yıldız,
Sanki nasır tutmuş yüreğimle koruyordum onu.
Umudumu bir bulut karanlığında yitirmemek için.

Bir anda umutlarımı yeşerttiğim ellerim,
Yıldızımı koruduğum yüreğim gözyaşı oluverdi.
Öyle çoklardı ki gözlerim taşıyamaz oldu,
Bu yanaklarımı ısıtan,
Bu yüreğimi bir buzdağına muhatap eden kanyaşlarını.
Ağlıyordum ve bana acıyanda bendim,
Sadece ve her gece...

Solgun bir bahardı sadece,
Sen diye içimden geçirdiğim,
Yüreğimi ateşe verdiğim
Ve ağaçların inadına çiçek açtığı,
Solgun bir bahardı sadece...

Adsız ve zamansız...