Adressiz Mektuplar - 2 Şiiri - Fuat Eriçok

birden
sana mektup yazmak geçti içimden birtanem
sayfalarca yazdıklarım geçti
seğirdi elim

sana yazarken dinlenirdim
keyiflenir hüzünlenirdim
seni çok özledim güzelim

ne ki sen bir gün ansızın adresi olmayan bir yerlere gittin
aşkımız hiç bitmeyecek diyorduk
bitmedi de
ama sen bittin
kızımız öksüz benim halim elim

büyüdü canımızın içi mis kokulumuz
üniversiteyi bitirdi
inanılmaz güzelleşti tıpkı sen
seni görüyorum onda
keşke sen de görebilsen
sevebilsen sevgilim

bir mucize yarat haydi dön
sinemalarda gülelim
parklarda üçlenelim
mutlu olalım
zevklenelim

yine de iyi anlarım oluyor
seni hatırladığım anlar inan
fakat ah.. uyanınca o rüyalardan
hıçkırıklar fırtınam oluyor
göz yaşlarım selim

altıncı yıl da bitmek üzere kalbimin ucu
kızımla tutunmasam yaşama
çoktan gelmiştim gittiğin yere
gerçi inanmam da dogmalara hurafelere ikinci hayatlara
yeniden doğmalara ölünce kavuşmalara
yine de keşke diyorum keşke mümkün olsa
zira akmadı gönlüm hiç kimselere hiçbir güzele
ne birine değdi gözüm
ne işveli bir ad mırıldandı dilim

işte böyle bir tanem
yeni başka yok bizim alemde
tüm bildiklerimin aksine
yine de haberdar olursan satırlarımdan anlayamadığım bir şekilde
olmadık bir yerlerde
bil ki seninle yaşıyorum
ve sık sık seninleyim rüyalı gecelerde
ve en büyük arzum günde birkaç kez uyumak
ki daha çok görüşelim

ulaşırsa satırlarım eğer
cevap yazamasan da
gülümse her zamanki gibi
duyumsarım ânında
gözleri aşk bezelim

(22 eylül ’06)