Adnan Ünal Şiirleri - Şair Adnan Ünal

Gidenin ardından ağlanmaz dostum,
Hayatı yaşarım ben yudum yudum,
Kimseye değil Allaha kulum,
Tanımadıysan beni,işte ben buyum.

Değişmez yinede aynıdır huyum,

Evet sonunda gittin
gidebildin,sana kalsa,
sen beni terkettin.
Yada öyle zannettin,
bence gitmek,terketmek değilde
kaçmak diyelim buna.

İnsanların ruhuna hükmediyorum ilk defa,
Olamaz ki zaten hayatın her günü bir sefa,
Elbette olmalı insanoğluna çekilecek cefa,
Ama bir şey varki; unutulmamalı AHDE VEFA.

Bir fincan acı kahvenin hatırı olmalı mutlaka,

Yine beni görmezden gelip geçtin karşıya,
Hoş,senin benden bile haberin yok gerçi ya,
Görürseniz onu,haber verin dedim bütün çarşıya,
Seni unutmak gelmiyor içimden,açelya.

Geçenlerde biri gelip,seni bana sordu ya,

Nereye bakarsan bak,
Kin,nefret,zulüm ve savaş.
Bak yanıyor komşumuz ırak,
Rezil,sefil ve aç.

Yok bunlarda ALLAH,kitap din,

Dilerim hayatta hiç ama hiç gülmeyesin,
Gerçek aşk nedir,ömrünce bilmeyesin,
Çok sev ama asla,asla sevilmeyesin,
Ben cennette iken,sen cehenneme gidesin.

Mutlulugu tanıma başkasından sorasın,

Ben yazacağim
sen okuyacaksın.
Ne ben yazmaktan
nede sen okumaktan
bıkacaksın.
Yazdığım şiiri kendine,

Yüzümü görüpte,sanmayın yüreğim gülüyor,
Yaşansada acılar,yinede dünya dönüyor,
Herkes ne derse desin,beni bilen biliyor,
Demek ki ustam,insan yaşarkende ölüyor.

Bazen kader ağlarını acımadan örüyor,

Ben doğdum doğalı,zaten ağladım,
Bilmeden yaşadım,dünyaya kandım,
Sevenlerim için şarkılar yazdım,
Dostumu düşmanımı şimdi tanıdım.

Yüzüme gülene hemen kanardım,

Seninle çırılçıplak bir gecenin karanlığında,
Deliler gibi seviştik bir hayal boşluğunda,
Akmasın diyordum zaman,saat vurduğunda,
Anladım hepsi bir rüya imiş,uyandığımda.

Yeniden uykuya daldım sensizliğin azgınlığında,