Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Hepimiz ağladık. Enkazdan bir kişi kurtulsa sevinçten ağladık. Her bir yiten canımız için ayrı ayrı üzülüp ağladık.
Ülkemiz olarak çok büyük bir sınav veriyoruz. İnşallah el ele bu büyük afetin yaralarını bir an önce sarmayı başarırız. Depremde vefat eden insanlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum. Rabbim yaralılarımıza acil şifalar versin. Rabbim beterinden saklasın.
Milletimizin başı sağ olsun.
Hiç yaşamamış olmaları gerekirdi oysa çocuk gülüşleri soldu yüzlerinde çaresizliğin ve anlayamamanın izleri korku dolu gözlerinden döküldü tarifi yok acının
Tebrikler duyarlı yüreğe
Saygı ile
"Çocuğun dilinden,
Adıyaman depremi..."
Yani "gerçeğin dili!"
O kumdan duvarların,
Okunmamış raporların,
Üstüne üstlük "çıkın birkaç kat daha, izin benden" diyenlerin,
Çocukçası!
Ne diyelim,
Olan çocuklara oldu mu?
Olan bir dönemin "birikimlerine" oldu mu?
Allah korusun!
Depremden,
Selden, afetlerden...
Tebrikler Tacettin Bey.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta