Adını Söylemeden Özledim

Gecenin en derin sessizliğinde seni düşündüm,
Adını söylemedim; ama kalbim hep seni fısıldadı.
Bir sokak lambası gibi dimdik, sabırla bekledim,
Altımdan geçen her gölgeyi sen sandım.

Zaman sensiz ağırlaştı,
Dakikalar bile senden haber sorar oldu.
Uzaklardan bir şarkı çaldı,
Gülüşün gibi yarım kaldı ezgî,
Ve ben yine seni andım.

Ben seni özledim,
Ama kimseye anlatmadım.
Çünkü yokluğun bile benden bir parça,
Ve ben, kendimi kimseye anlatamadım.

Ve ben seni, her yoklukta yeniden yaşadım.