Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bir konuyu derinlemesine, sığlaştırmadan, kopmadan uzunca bir şiirde sürdürebilmek kolay değil. Kutlarım. Bir dizede takıldım, 'Ya da sapla hançerini sırtına yalnızlığımın' şeklinde mi olmalıydı... Dostlukla.
Şiirlerinizle tanışmak, benim için bir onur...
ATA / Anlayana sivri...
Ayrılıklar sevilmez ne güzel yazmışsınız uzun bir destan gibi.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta