Adını Hiç Anmadan Sevdim

Sezai Karakoç’un aziz hatırasına....

“Aşk, bir medeniyetin kalp atışıdır.”
— Sezai Karakoç—

Adını hiç anmadan sevdim,
gölgeler uzarken kalbimin kıyametinde.
Ne kalem gördü, ne kâğıt işitti,
yalnızca suskun bir yürek —
kendi dilinde sana yürüdü.

Gözlerim değmedi yüzüne,
ama yıldızsız gecelerde
senin ismini
ışığı olmayan bir dua gibi
göğe bıraktım usulca.

Her lambada bir yalnızlık yandı,
sokaklar seni unuttu,
ben unutamadım.
Adını anmadım belki ama
her sustuğumda
yokluğun ses verdi içimde.

Senin için eğilen rüzgârı dinledim,
çünkü aşk bazen
sadece bir sessizliktir
ve bazen bir ömrün
hiç söylenmemiş ismidir.

Ben seni
hiç konuşmadan sevdim.
Ve her çırpınışımda
sana kanatlandı içimdeki serçe.
Bir çiçek gibi solsam da
adını kalbimde
bir mezar taşı gibi taşıdım.

Adını hiç anmadan sevdim…
çünkü bazı sevgiler
kelimelere düşmez,
ve bazı yürekler
hiç bilmediği bir gülün
kokusuyla yanar.