Adını Anmadan Sevdim Seni Şiiri - Hamit ...

ADINI ANMADAN SEVDİM SENİ

Adını anmadan sevdim seni,
Bir kelime bile etmeden,
Sadece kalbimin derinliklerinde,
Sonsuz bir sır gibi sakladım.

Söylemekten korktum,
Kaybetmekten korktum,
Adını dilime getirmek,
Belki de sevdama son verirdi.

Gözlerinle baktın mı hiç bana?
Bilmiyorum.
Çünkü ben,
Sana bakarken
Hep kendi içime döndüm.

Sevda dediğin, bazen sessizliktir,
Bazen suskunlukta çığlık atan bir yangın.
Ben o yangını hissettim,
Ama kimseye söyleyemedim.

Adını anmadan sevdim seni,
Bir hayalet gibi,
Yüreğimin gölgesinde,
Gözlerinle dokunmadan,
Ruhuna değmeden.

İçimde büyüttüm seni,
Sözcüklerin olmadığı yerde,
Gözyaşlarımın bile dile gelmediği yerde,
Bir sevda yaşattım sana.

Belki de en derin sevmek budur,
İsmini anmadan,
Gözlerinle değil,
Yüreğinle.

Adını anmadan sevdim seni,
Ve bu sevda,
İçimde gizli bir hazine olarak kaldı,
Hiç kimseye vermeden,
Yalnızca bana ait.

Hamit Atay