Adın Düşer Şiiri - Faruk Doğan 2

Adın düşer akşamın en koyu sessizliğine,
Bir nazlı ay ışığı gibi titrer tenimde.
Gözlerin, sulara yazılmış eski bir ezgi,
Kıyısında kaybolduğum, bilmediğim bir hikaye.

Seninle başlar her soluk,
Ve biter zamanın sınırında.
Dudakların değil, susuşun konuşur bende,
Sözün suskunlukta anlam bulduğu yerde.

Bir yürek ki nazla titrer kırılgan,
Bir okyanus saklar içinde derin sırları.
Baharın en nazlı çiçeği gibi açar,
Ve kışın sessiz hüznünü saklar gizlice.

Senle var oldum,
Eski benliğim bir gölgeye dönüştü.
Şimdi ben,
Sessizliğin içinde eriyen,
Bir daha asla kendine dönmeyen…

Ve bir gece,
Yıldızların altında kaybolan bir fısıltı,
Kendini arayan,
Ama seni bulan bir dervişin duası gibi.

Adın,
Karanlığın içinde doğan ilk ışık,
Ve ben,
O ışığın altında sonsuzluğa yürüyen..