Adımı Unuttum Şiiri - Seyrani Göl

Adımı unuttum,
biri söylese bile dönüp bakmam artık.
Kendime seslenmeyi çoktan bıraktım
çünkü duyan yok içimde.

Aynam bile yalan söyler oldu
gözlerimdeki karanlığa.
Gülümsemek,
dudaklarımda asılı kalan
eski bir alışkanlık sadece.

Susuyorum…
Ama bu susuş, sessizlik değil artık.
Bu, sesin
kendini terk edişi.

Yavaş yavaş sönüyor
içimde bir zamanlar parlayan ben.
Ve kimse anlamıyor:
Bazı insanlar
bir sabah eksik uyanır hayattan
fark edilmeden.
S.GÖL