Kapkara bir gece sancılı
Kükredi gök, yarıldı yer
Yerler hep tarumar
İnsanlar feryat figan.
Kıyamet miydi kopan
Enkazda kalan, sokağa fırlayan
Hava soğuk, yürekte acı
Hangisi daha çok üşütür
Güneş açar gün ısınır
Donan yürekleri ne ısıtır.
İnce ince ağlarken bulutlar
Acısıyla sızlar yürekler
Hasret çok ağır
Özlem ok gibi sinemde
Ayrılık yaman eser
Burukluk var gönlümde.
Bakarsın göremez
Yanarsın tütemez
Aylar gelir, mevsimler geçer
Yapraklar düşer, ömür biter
Lakin içimizde yanan kor
Körüklenerek tüter, tüter.
Mevsimler mi geçip giden
Hayatlar mı tükenen
Beytindeyim yarab
Sen bizleri afeyle
Bize rahmetinle muamele et
Sonumuz olmasın harap. Heryandan gelen insanlar
Ayrı olsa da lisanlar
Zikirler bir dualar bir
Gökyüzünde süzülen güneştesin
Yerde açan çiçektesin
Yeni doğan bebek kokusunda
Öten bülbül sesindesin. Geçen günlerin geçmez sızısında
Yağan yağmurun mis kokusundasın.
Bir çocuğun masumluğunda
Geçecek bugünler
Çok sancılı olsa da
Kalanlar yaşasa da
Gülemez artık yüzler.
Geçen güzel günlerin
Hayali bile zor artık
Bulutlar var mavi beyaz
Havada var bir ayaz
Çatlayan topraklarda
Açan narin çiçeğim.
Yağmur olur yağarsın
Güneş olur doğarsın
Mevsimleri, yılları, ayları
Takvimdeki sayfaları
Bir bir bitirdim
Yazdım hasret defterine.
Yokluğuna ekledim
Gelemezsin bekledim
Yüzyılın acısı bu yürek dayanmaz
Kimse kendi başına yapamaz
Hep birlikte olmalı, yaraları sarmalı
Kalanlar için güzel bir hayat sunmalı.
Tutmalı şimdi yaralı elleri
Sevgiyle sarmalı bütün yürekleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!