Kapkara bir gece sancılı
Kükredi gök, yarıldı yer
Yerler hep tarumar
İnsanlar feryat figan.
Kıyamet miydi kopan
Enkazda kalan, sokağa fırlayan
Hava soğuk, yürekte acı
Hangisi daha çok üşütür
Güneş açar gün ısınır
Donan yürekleri ne ısıtır.
İnce ince ağlarken bulutlar
Acısıyla sızlar yürekler
Hava soğuk, yürekte acı
Hangisi daha çok üşütür
Güneş açar gün ısınır
Donan yürekleri ne ısıtır.
İnce ince ağlarken bulutlar
Acısıyla sızlar yürekler
Göründüğü gibi değildi
Onun içinde harabe olmuş evler
Hepten yıkılmış şehir
Göç edilen yollar
Erzaksız çıkılmış yolculuklar
Ayağına batmış dikenler
Hasret çok ağır
Özlem ok gibi sinemde
Ayrılık yaman eser
Burukluk var gönlümde.
Bakarsın göremez
Yanarsın tütemez
Yıllardır gurbette
Hep uzaktayım sandım
Asıl uzaklığı ben
Senden sonra öğrendim.
Yanımdayken bile
Dayanamazdım yokluğuna Yokluğu görecekmişim
Aylar gelir, mevsimler geçer
Yapraklar düşer, ömür biter
Lakin içimizde yanan kor
Körüklenerek tüter, tüter.
Mevsimler mi geçip giden
Hayatlar mı tükenen
Ömrüm gürül gürül akar
Ruhum girdaplarda
Her nerede olsam da
Gönlüm hep uzaklarda...
İçimde alevlenir poyraz
Fırtınaya, borana karışır
Anlatacak çok şeyler var
Yaptıklarımız, yapamadıklarımız
Görmen gerekenler..
Ne çok şey oldu, bir görsen
Günler rutin içinde geçiyor
Beytindeyim yarab
Sen bizleri afeyle
Bize rahmetinle muamele et
Sonumuz olmasın harap. Heryandan gelen insanlar
Ayrı olsa da lisanlar
Zikirler bir dualar bir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!