Adil değil Şiiri - Mesut Başar

Adil Değil

“Senin de bana ihtiyacın var,” dedi adam,
kelimeleri sanki bir kanun maddesi gibi
kesin, değişmez, itirazsızdı.

Kadın, gözlerini kaçırdı önce;
“Hayır, yok,” dedi.
Dudaklarından dökülen inkâr,
kalbinin titreyen perdesini saklamaya yetmedi.

Adam yine ısrar etti,
“herkesin ihtiyacı var,
kimse kimsenin yokluğuna dayanmaz.”

Kadın sustu,
sonra sessizliğini kıran bir fısıltıyla
ömrünün en ağır cümlesini söyledi:
“Benim sana,
senin bana olduğundan
çok daha fazla ihtiyacım var.”

Ve ekledi,
sanki bütün aşkların sonunu anlatan
bir hüküm gibi:
“Bu hiç adil değil.”

İşte o anda,
aşk bir terazinin kefesinde değil,
yüreğin en karanlık köşesinde tartıldı.
Biri sahip olmanın güveniyle durdu,
diğeri kaybetmenin korkusuyla titredi.

Ve ikisi de biliyordu:
adalet, aşkın kitabında
hiç yazılmamış bir kelimeydi.