Adımı o koydu, sürtük...
Ben sürtük. Onda, ben bir sürtük!
Canımda bir sürtük,
Bu yürek nasıl taşır bir sürtüğün yükünü,
Yel kayadan ne koparır Meleğim?
Aklımda hiç silinmeyen bir portre,
Odamın duvarlarında üç harf...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta