Adı sevgi Şiiri - Suphi Sekü

ADI SEVGİ

Evet, bir sevgilim bir sevdiğim vardı. Adı sevgi
İnkâr etmiyorum ki!
Her zaman her yerde her şatta ve her hâl-u kârda
Benimle beraberdi
Vaz geçmek mi? Tövbe, haşa
Hayatımın manası, sevdamın nazı, aşkımın duası
Rahmet kaynağım, güneşim, mehtabım
Şehla bakışlım
Asiye kadar asil, züleyha kadar tutkun, zühre kadar nurlu, Rabia kadar onurlu
Özümün cenneti, sözümün gül bahçesi
Dünyadaki iremim
Onsuz nefes alamazdım

Ahh, zaman, çivili fıçı

Ona sahip olamayanlar düşman kesildi
Kıskandılar, çekemediler
Elimden alamadılar, kalbimden çalamadılar
Öldürmek istediler, öldüremediler
Peş peşe ama ağır ağır
Sinsi planlar yürürlüğe kondu
Önce yoluna dikenler atıldı, en acıtan cinsten
Ve en zehirlilerinden
Dikenlerin, tebessümlerle üzeri örtüldü
Yalanla süslendi,
Riya ile yol sorunsuz gösterildi
İnandı, aldandı garibim
Sanıyordu ki herkesin kalbinde bir sevgilisi
bir sevgi/si var
Ama yokmuş
Önce dikenlerin dinmeyen acısı belirdi
Sonra kaşları döküldü ağır ağır
ArdındanTel tel saçları
Parmakları düştü bir bir
Sönra gözlerinin nuru karanlığa gark oldu
Şimdi, sevgimin başı kel, gözleri ama, ayakları mecalsiz, dili lal
Yaşıyor ama bir kütük gibi, sessiz sedasız

Ah zamane doktorları,
Beceriksiz hekimler, basiretsiz kimyagerler
Her biriniz biraz narsist biraz nadan
Bunu soracaktır sizden
Mahkeme-i kübrada, yüce yaratan
Ne bir teşhis koyabildiniz ne de bir ilaç ürettiniz

Vay başıma gelenler

Ama olsun
Mademki sevgim iyileşmedi
Ben sevgime benzemek için aynı yola girdim
Zehirledim kendimi
Şimdi aynı haldeyim
Biraz kel, biraz Topal, biraz kör,
Eh, kocak kocağa yaşıyoruz işte

Not : şiir biraz kelsefik oldu.
Doktor ve kimyagerden Murat, günümüzde bilgi yarıştıran, hadis tartıştıran sözde alimlerdir