(hiç başlamadı)
sessizlik,
bir sandalyeye oturdu.
boşluk,
masaya bir tabak koydu.
hiçlik,
çatalı aldı —
ve kendini yedi.
bir karınca geçti,
yere düşen zamandan pay aldı.
bir nefes döküldü,
kimse sahiplenmedi.
bir el uzandı göğe,
gökyüzü geri çekildi.
bir yüz,
ayna istemedi.
ve sonunda
dil konuşmadı,
çünkü anlam zaten oradaydı.
(hiç bitmedi)
Kemter AbdalKayıt Tarihi : 25.10.2025 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!