Sonra da “Peki hangimiz daha değerli? ¿” dedi adam…
"Mutlu olmak için hanginiz daha az şeye ihtiyaç duyuyorsa; o’dur" dedim, "daha değerli! "
Ölüm sürekli bir ipin ucunda, sanki ne zaman kopacağı belli olmayan bi fırtına.
Ve fakat mutluluk bir defa çıkıyor karşımıza, gelip oturuyor ve gülümsüyor yanımızda.
Hem sonra bu kadar güzel gülüyorken sen, kim ne anlatabilir ki sana? ¿
Kadınlar dilimizi ne kadar bağlıyorsa; o kadar çözüyor kalemimizin ipini!
Adı neydi? ¿
Unuttum!
Fakat saçları, hâlâ gece kadar aklımda…
Cebimde çakıl taşları biriktirmişim sanki.
Kınına zarar keskin bir kılıç gibi/bir var bir yokmuş gibi/hep beklenen ama hiç bilinmeyen gibi…
Gözleri siyah mıydı? ¿
Hatırlamıyorum, bakmadım.
Olsa olsa bir rüyaydı, ansızın uyandı! ..
Kayıt Tarihi : 10.2.2015 19:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!