Aden'e Mektuplar 4 Şiiri - Hatice Kübra

Yaşamak kadar çok istiyor ölmeyi kimimiz. Anlamıyorum Aden, ölümün nesi yaşam gibi ki?

Ne zaman kalemi elime alsam, yahut bir tuşa değecek olsam, gecelerden, gökten en çok da ölümden çekemiyorum kendimi geri.
Bu bir lanet mi?

Iki cümle kurayım diyorum, geçiyorum başına dünyamın;
Her nokta gelişinde duruyorum,
bu kelime bu satırları çok buruşturmuş dediğim de oluyor, bu kelimeden başkası ne kadar buruşuk olurdu dediğim de.
Inan bana sevgilim, bir büyü belki,
Seni yazarken böyle şeyler olmuyor.