Ademoğlunun İntizarı Şiiri - Vefa Rüzgarı

Ademoğlunun İntizarı

Sükûnet indi başıma, bir muştu gibi,
Gece çöktü omzuma, yıldızlar sessiz.
Ne bir rüzgâr konuşur, ne kalbim gibi,
Sözsüz bir bekleyişte, gökler ilgisiz.

Yalnızlık, bir çınar gibi kök salıyor,
Zaman yavaş, ince ince kanıyor.
Bir hayalin kıyısında üşürken ben,
Kalbim, bir boşlukta savruluyor.

Beddua ve ademoğlunun bir nazarı
Getirdi beni bu hale.
Ne gam, ne neşe, sadece bir duruş,
Bu ruh hâli, belki bir yorgun vuruş.
Sükûnet indi başıma, ağır ve derin—
Bir dua gibi, belki de gizli ve serin.
~ Vefa Rüzgârı