Önünde rakılar, biralar, meyler.
Bilmem bu vatan için ne eyler.
Her gün şehit düşeni görmez,
Adamlıktan bahseder g*yler.
Hayvan ölünce taraf tutar,
Gün olur ölüm gelir, ağlama!
Ölüm bize vuslattır Aygız.
Sevdânı sûretime bağlama!
Aşkları kalp uslatır Aygız.
Sen tutarsan ellerimden, kim büker bileğimi.
Kin tutamayan yüreğimi sert eylerim.
Seni verdi ki Allah kabul etti dileğimi.
Sevdanı tüm hücrelerime fert eylerim.
Âdem'in sözü sözdür, özü düzdür.
Kırıldığından beri emin eller.
Yarıldı yer, bölündü gökyüzü.
Vurulduğundan beri Emineler.
Biçâre kaldı öksüzüm.
Var da söyleyecek çok sözüm.
İnsan doğmuş ve büyümüş.
Kimisinin kalbini büyürken şer bürümüş.
Kimisinin aşk çizmiş yönünü.
Sevdalılar aşk ile beklemiş ölümü.
Lakin hiçbiri bilmezmiş sonunu.
Sonsuza kadar sevmek dururken,
Ne dost belli ne de düşman.
Sanma ki, düşman bir gün olur pişman.
Bak tarihin sana etmiyor mu işmar?
Kalk uyan daha yapacak çok iş var.
At gözlüğünü at gözünden insan.
Cihâdı unutursan cihan sana dar.
Kalmadı Arakan'da kan, Uygur'da ar.
Müslüman süslü püslü, zikri bile uygar.
Düşman uslu, pustu, fikrini hileyle uygular.
İğneyle yara dikilir, hileyle kara sökülür.
Allah sordu, yaratmadan evvel Adem'i.
Dedi: ''Adem, kimdir Rabbi âlemin? ''
Dedi Adem: ''Sensin Rabbi âlemin.''
Sözler tutuldu, kul Adem açtı gözünü.
Zaman geçti, Adem büyüdü; serpildi.
Yalnız, adamlar severmiş düzgün.
Nitekim sevmekle de olunmaz zülküf.
Aşk ise başka, ağırdır yükü.
Yükleneni bulmak ne mümkün.
Edebinden verme tâviz.
Seni görseler de harîz.
Zulme kalsan da mâruz,
Sus, câhilin de bir hakkı vardır.
Sus, edebin de bir âdabı vardır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!