Ey Düny, sen boşlukta nasıl duruyorsun?
Kendi kendine. Nasılgidip yürüyorsun?
Hem gidip,hemde etrafında dönüyorsun,
Seni yaradan, ne güzel yaratmış Dünya.!
O seni döndüren, ne kadar büyük bir güç,
Ormanlar yeşil bugün, tarlalar beyaz,
İlkbahar değildir bu, elbettek ki Yaz,
Kullar bakar Dünya’ya Hakk’ı anlamaz,
Ben Hakk ı anlayayım, sen yaz kalem im.
Mevla’m bu Dünya’yı ne güzel eylemiş,
Bu Kainat, Dünya her gün dönüyor,
Hepsi bir boşlukta gezip duruyor,
Gözüm bunları hep bakıp görüyor,
Yaradana kulluk etmeliyim ben,
Canlılar doğupda tekrar ölüyor,
İnsanoğlu; insanoğlu
Yürü git sen Hakk'a doğru,
Bu yaşamın var bir sonu,
Gerçeği gör insanoğlu.
Kardeş ol,tüm insanlarla,
Kötülükten kaçmak için,
Hak Mevlamı anmak için,
Ona kulluk etmek için,
Namaz kıldım ben Mevlama.
Şerri bana unutturur,
Neden bu insanlar, birbirini sevmez?
Şu dövüşü, harbi bir kenara itmez?
Hepsi birbirine kardeş olup gitmez?
Ne diyem Mevlâ’m, ne diyem kullara ben?
Şu vize, yirminci yüzyılda bir ayıp,
Yine söktü bir şafakta, oldu sabah,
Bu alemi, ne güzel yaratmış Allah,
Nasıl hata edip te işleyim günah,
Sen Mevlâ’ya hata etme sakın gönül!
Her hata bir isyandır o yaradana,
Samsun’dan çıkıp da vardım benim yurdum Havza’ya,
Şükrettim bu güzel dünyayı yaradan Mevlâ’ya,
Doya doya baktım şu yeşilliklere, doğaya,
Yaylalara bakıp bakıp, ben seni andım Mevlâ’m.
Uçsuz bucaksız tarlalar bürünmüş hep yeşile,
Buralar hep kötü dolu,
Leş kokuyor sağı solu,
Bunaltıyor insan oğlu,
Gel gidelim dosta gönül.
Bizi aşktan ediyorlar,
Akşam olup Güneş gitmiş.
Göğe yıldızlarım gelmiş.
Benim gönlüm aşka düşmüş.
Dertli dertli ağla gönül.
Dşün Hakkı zikir eyle,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!