Karanlıkla, Dünya bir nura büründü,
Sanki Cennetten elbiseler giyindi,
Bütün kötüler inlerindedir şimdi,
Karanlıklarla, ne güzelsin Mevla’m sen.
Gündüzün seni bana unuttururlar,
Yavaş git be hacı, birazcık sakin ol!
Yoksa bize mezar olacak,şu asfalt, yol,
Yanındaki insanda bir Müslüman, kul,
Şu şımarık nefsine dur de,be hacı.!
Çok havalı, ne kadarda neşelisin,
Şu karşımda duran Kuşlar
Mevlam seni konuşurlar,
Şimdi kalkıpta uçtular,
Benim Mevlam, benim Mevlam.
Kuşları dala konduran,
Bir gün gelip öleceğiz,
Dar kabire gireceğiz,
Hakka hesap vereceğiz,
Gel Mevlayı analım yar,
Gelde şu yanıma otur,
Gör dünyanın bolluğunu,
Doğru yap hep kulluğunu,
Unutma ne olduğunu
Allahı düşün ey insan.
Gökten yağmuru indiren,
Ey Mevlam sen bana ruh verdin yarattın,
Bu vücudumu ibretlerle donattın,
Ne büyük kıymeti var verdiğin aklın,
Ben hiç senin için düşünmemi Mevlam,
Nimetlerin gelir hep bir bir önüme,
Akşam oldu gündüz bitti.
Herkes hep evine gitti.
Gürültü patırtı dindi.
Şu karanlık gecelerde.
Bende o evime vardım.
Bir aşk geldi bana bu gün,
Yok içimde keder hüzün,
Alem bana Cennet bugün,
Bu ne güzel, bir aşk Mevlam,
Alma beni bu Dünyadan,
Mevlam bana bir nur verdi,
Gönlüm her şeyleri sevdi,
Bu nur ki dünyayı değdi,
İman işte bunun adı.
Hiç kimseye buğuz etmez,
İnsan nefsine koşuyor.
Şeytan ile buluşuyor.
Hergün bela dert oluyor.
Kul islamı bilmeyince.
Durmadan yanlış yapıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!