Adem Ayazsın Şiirleri - Şair Adem Ayazsın

Ölümü değdirmedin dudağına dişine
Hiç aldırış etmedin gelenin gidişine
Dört elle sarılırken bu dünyanın işine
Birgün sen de gideceksin, gün belli değil

Sererler bedenini o musalla taşına

Gitmek isyeyene kal diyemem, ben böyleyim
Gönlü benimle olmayanın bedenini neyleyim.

Bilmeyenin yabancısıyım
Bilenin ortak acısıyım

Ey yar!!!

Beni hasret kuyusunda merdivensiz bırakma
Elimi sevda ateşinde eldivensiz bırakma
Söyle ayrılık sebebini, nedensiz bırakma
Beni sensiz bırakıp da, beni bensiz bırakma

Bazen kış bazen yazım ben
Bazen çok bazen azım ben
Ne siyahım ne beyazım ben
Yerinizde durun çizginizi aşmayın
Yolunuza gidin benle uğraşmayın

Düşünür, anlayamaz, şaşarım.

Siz dünya için ölün
Ben ölmek için yaşarım

Sen bensin, ben de senim
Ben sende bir desenim

Ben Sensiz
Çöl ortasında buzum
Göl ortasında susuzum
Köşelerde kuytusuzum
Rüyalarda uykusuzum
Şiirlerde duygusuzum

Namaza bir vakit, olsun gitmedin
Camiye mescide, ayak basmadın
Henüz gencim deyip, kulak asmadın
Rabbimin emrini, rica mı sandın?

Hayırın hasenatın kurtarır sanma
Şeyhine, müridine güvenip kanma
Allah’tan başkasına asla dayanma
Rabb'imin kudretini bilene kadar

Keramet ne sarıkta, ne cübbededir