Adem Ayazsın Şiirleri - Şair Adem Ayazsın

İnsan bu, gün gelir kardeş olur eş olur
İnsan bu, gün gelir kalleş olur leş olur.

Çare olmuyorsa eğer insan eğitmek
O zaman tek çaresi var usulca gitmek

İlk önce sevdirir insan
Sever güldürür insan
Tam mutlu edecekken
Bir anda öldürür insan

Dünya hayatı acımasız bir oyundu
Kimi zalim kurt kimi uysal koyundu
Kötülük çağ atladı zamanla heyhat
İnsanoğlu artık şeytanlığa soyundu

İstemez miyim gök mavi, yer yeşil, gün aydın olsun?
İstemez miyim yarının mayası dün aydın olsun?
Fatih Han, Yunus Emre, Mimar Sinan, Mevlana gibi,
İstemez miyim on aydın, yüz aydın, bin aydın olsun?

İyilik yenilip kötülük sularına dalıp gitti
Güzel insanlar, güzel hayalleri alıp gitti

Hamsi tavada güzel
Kartal havada güzel
Erkek çalışırken
Kadın yuvada güzel

Cenneti nasip et ya Rabb enkaz altında ne kadar cansız varsa
Cehenneme yolla ya Rabb yerin üstünde ne kadar kansız varsa

Kalp kime aitse göz onu arar
Dil döner dolaşır söz onu arar
Çiçekler baharı arasın dursun
Bahar onu arar, yaz onu arar

Üstümüze çöken kara bulut yağdı sel oldu
Ders almadığımız nice afet belgesel oldu