✒ADAM SANDIKLARIM✒
Hayat yolunda yürürken heybemde çok insan taşıdım ben.
Zamanla çoğunun yavaş yavaş döküldüğünü gördüm.
Dökülenler heybemin eskimişliğinden değil,
Karakterlerinin hiç bir yere sığmamasındandır.
Aslında güzel de oldu...
Adam sandıklarımızla yürüdüğüm yolların gereksiz ve boş olduğunu erken anlamış oldum.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta