Adalina Şiiri - Murat Bekir Alpars

Dağlar neden dalgalınıyor
ceylanlar neden ürkek?
İçimde nehirler sessizce yol değiştiriyor neden?
Bir kelimende bin şiir düşüyor omuzlarıma
Ben artık senden başkasına meyletmiyorum
şiirlerim meyletmiyor senden başkasına...
neden?
sen hangi beyaz lotus çiçeğinin özüsün Adalina?

Senin gülüşün ve nazın geliyor aklıma
kirpiklerinden şiirler yağıyor üzerime
kalbim tüm kuvvetini yitiryor
Dağınık bir sınıfta, eski bir tahtada
Adını yazıyorum gizlice
Tebeşir tozuna bulanıyor parmaklarım
Bir çocuk gibi seni seviyorum
Üstüme giydiğim her anlam dar geliyor
yetim bir çocuk gibi,
gülüşlerinde seviyorum seni

biliyorum
bir yerlerde gönlüme dökülen bir cümlesin sen
ve ben o cümleyi
her gün yeniden ezberliyorum

Ben seni, sesinden tanıyorum
Seni her duyduğumda,
ilk defa görmüşüm gibi
Yeni bir dil gibi
Bütün harflerim seninle başlıyor
bütün kelimelerim sana meylediyor
Yazdığım her şeyde senin izin var
Okuduğum her kitapta senin nefesin
Bir su gibi akıyorsun içimden
Sana susadıkça
dilimde susuyor
yanağındaki minik bende kuruyorum ülkemi
bütün bereketiyle yeşeriyor baharlar
sen hangi beyaz lotus çiçeğinin özüsün Adalina?

biliyorum Adalina
Bir yerlerde yüreğime dökülen bir cümlesin sen
Ve ben o cümleyi
Her gün yeniden ezberliyorum

Görüyor musun
Yorulmuşum
bitkinim
tükenmişim
Bir ömrü şiire çevirdim ama
Şiirden ne kendime ne de sana varamıyorum
Sen geldin, bir türkü gibi içime yayıldın
Bir göç yolunun ortasında
İçime kurulan çadır gibi
Ne yana dönsem seninle karşılaşıyorum
Bu yüzden hangi duaya dursam
Senin adını döküyorum avuçlarıma
Ve hangi geceye girsem
senin ismini anan yıldızlar düşüyor alnıma

Sen yoksan, gökyüzü kapalı
Sen yoksan,
bu şehir bana yaban
ve bütün aşk şiirleri yalan
Ve ben
Seni anmadığım her cümlede darma dağın oluyorum.
seni andığım her cümlede yeniden doğuyorum, neden?
sen ikrar etmesende kalbini duyuyorum
biliyorum Adalina
Bir yerlerde ciğerlerime dökülen bir cümlesin sen
Ve ben o cümleyi
Her gün yeniden ezberliyorum
Senin olmadığın bir hayat
Benim olmadığım bir hayata benziyor
İkimiz de yarım kalıyoruz birbirimiz olmadan

Bazen gözlerin
Öylece duruyor karşımda
Hiçbir şey söylemiyor
Ama ben gözlerinden okuyorum yılları
gözlerinden görüyorum
bir kapının aralandığını
kapının ardında yeşil bir bahçenin içinden
yayılan ıhlamur kokularını
Rıdvana yalvarıyorum
"ne olur, durdurma adımlarımı"

biliyorum
Bir yerlerde ruhuma dökülen bir cümlesin sen
Ve ben o cümleyi
Her gün yeniden ezberliyorum

Senin bir ‘merhaba’ndan sonra
Günlerce konuşamadığım oldu
Çünkü senin varlığın, suskunluğu da anlatır
Ve bazen hiçbir şey söylemeden
Her şeyi anlatan bir sessizlik gibi olur susuşların
Seni dinlemek için
Bütün iç sesimi susturuyorum

Geceleri çok uzun tutuyorum
Çünkü sen en çok gecelerde yaklaşıyorsun bana
Sen ayla birlikte doğuyorsun içime
Ve ben seni düşündükçe
Yorgun bir bedevi gibi
Sonsuz bir çölün ortasında
Bir hurma ağacına yaslanmış gibiyim
Kimi zaman çöl bana dönüşüyor
Kimi zaman o ağaç senin gölgene

biliyorum Adalina,
Bir yerlerde bana dökülen bir cümlesin sen
Ve ben o cümleyi
Her gün yeniden ezberliyorum
sen hangi beyaz lotus çiçeğinin özüsün Adalina?