Bu gün karmaşık hisler içindeyim. Sahi siz ne yaparsınız böyle olunca?Galiba benim çeneme vuruyor. Hemen gerçek bir dosta derdimi anlatıyorum. Bilmiyorum. Hayatta gerçek dost en şanslı olan bir elin parmağını geçmez.Gerisi arkadaştır. Zor gününüzde size yardım edenleri hiç unutmayın. Ayrı bir deftere yazın. Onlar kıymetli.
Günümüz güzel gönlümüz güzel olsun...
İnsan neden olmayacak heveslere yelken açar?..Hayal gücü mü onu zorlar,yoksa imkansız hep güzel midir? Yaşlandıkça heves bu yüzden mi azalır ? Gerçekle yüzleşilmiş tecrübe edilmiştir çok şey...Kandırılamaz bir noktaya geldikten sonra keşke her şey yalan olsaydı deriz. Oysa o yalanlara inanmamak için ne zor yollar yürümüşüzdür...
Günümüz güzel gönlümüz güzel olsun...
Bir laf var ya ;bazen diyorum söyle gitsin, sonra diyorum sus bitsin... Boşver...Dün dışarda beklerken bir türkü işittim:
"İnsanoğlu gamdan hâli değildir,
Her birini bir efkâra yazmışlar..."
Hepimizin gizli ya da açık bir derdi var.Bir kahve yaparım birazdan neşeli bir şarkı açarım ,şükrederim halime...
Kahvemi içtim güne başladım. Hava soğuk. Tahmin ettiğimden önce soğudu .Normalde kırkikindi yağmurları yağardı bu zamanlar.Yağmur yağınca da ılık olurdu.
Çiseleyen yağmur taneleri arasında yürürüyerek eve varmak sıcak bir çay demlemek hatta yanınana sıcak bir ekmek yapmak gibisi yoktur. Hele soba varsa tadına doyulmaz. Evet zahmetli biraz ama çok güzel.
Günümüz güzel gönlümüz güzel olsun...
Yorgunluk var... Hangimizde yok ki değil mi? İnsan istemiyor değil gelince eve bir kahve yapanı olsun. İçerinin işi dışarının işi derken yoruluyor tabi . Olsun ben seviyorum. Bir atasözü var:"Yorulup uyku uyuyasın,susayıp su içesin ,acıkıp ekmek yiyesin. "Bu üçü tatlı gelirmiş insana.Çayımı içtim.Kahvemi akşama saklıyorum. İşler güçler bitince balkona çıkıp bir hava almak iyi geliyor bir kahveyle. Bir çiçek alacağım eve. Çiçekler sevildiğini anlar. Bahçeli bir evim olunca da herhalde emekliye ayrılınca çocuğuma ve çiçeklerime adarım kendimi...
Günümüz güzel gönlümüz güzel olsun...
Neden hep iyiler acı çeker?..Bunu düşündüm şimdi...Kötülük yapamadıkları için mi? En dost zannettiğiniz biri tarafından sırtınızdan vuruldunuz mu hiç? Hem de onun nefsine uygun düşmediği için bazı şeyler. Yani sadece kendi çıkarlarını düşündüğü için.
Hayatı sorgulamıyorum artık. Gelişine bıraktım. Ama orta yolu da bulmak gerek diye düşünüyorum. Kime ne kadar güveneceğimizi bilmediğimiz bir çağda yaşıyoruz. Doğrusu insan sarrafı olmak da kolay değil. Kolayına kaçıyor insanlar . Dedikodu ve iftiraya inanmaya daha meyilli. Sonra akıllarınca duydukları ölçüsünde saygısızca sizi deniyorlar ,inciterek. Ne haddinize de denilmiyor,bizde edep baş tacı. Boşver diyorum.Boşver...İyi insanlarla karşılaşmayı diliyorum ikimiz için. Bu güne kadar sabredip sevap aldık bundan sonra da şükredip sevap alırız . Bolluk ,bereket,sağlık,iyi dostlar ve her şeyin iyisi iyi yollarla tez elden bizi bulsun...
Kışta yediveren açmaz deme bir yolu vardır,
Gönül sen bizi dost hârına yandır,
Umut bir çiçek olsun biz de bir arı,
Dolaşalım ordan oraya bahar ayları...
Çok eskiden dervişlerin geleneği para altın akçe nâmına bir şey taşımamalarıymış. Çünkü sosyal yardımlaşma en üst düzeydeymiş. Tanrı misafiri denilen bir şey varmış başta. Gel zaman git zaman bu gelenek bozulmuş. Iki derviş yolculuk ederken biri diğerinin altın kesesini görmüş. Sen altın kesesi mi taşıyorsun diye hayretle sorunca:"Bu devirde dervişe dünyalık da lâzım oldu demiş." Yaaa işte böyle...Dervişe dünyalık biriktirten dünya bizi nelere mecbur etmez. Bu güne kadar hep çalıştım.Duam o ki daha da çalışayım. Atalar boş duracağına beleş çalış demişler.Kimseye muhtaç olmadan.
Günümüz güzel gönlümüz güzel olsun...
Yoruldum... Yine mi ?Evet yine. Bir yandan aferin diyorum kendime. Demek ki enerjini gerektiği yerde,gerektiği şekilde harcıyorsun. Doğrusu da bu. Ben mesela enerjisini sürekli lâf taşıyıp dedikodu yapmaya ayırana şaşarım. Ne zevk alıyor diye. Mutsuzdur büyük ihtimal ya da kıskanç değil mi? Benim de yetemediğim şeyler vardır ama suçlusu daha iyi olan biri değildir. Benimdir yâni.Bu dedikodu huyu yüzünden çok insan silmişliğim var hayatımdan...Geriye de pek bi şey kalmadı zaten.Yaz ayında bir kumsal gibiyken dağ başında bir kulübeye döndüm. Geleni gideni az ama hepsi benim gibi dağları seviyor...İnsan kendine benzeyeni sever.Çok yıpratmamak lâzım bünyeyi. Bu da güzel âhlaktandır.
Dağ başlarını severim kekik kokulu,
Dereleri ,çeşmeleri severim.
Hele bir de bahar oldu mu,
Kader ağlar ben bahtıma gülerim...
Hava güzel,toprak güzel,kuşlar güzel...Tabi tatile girince herşey güzel. Amannn boşver. Aç bir neşeli hava koy sıcak çayı, uzat ayakları, ört battaniyeyi işte tatil. Eskiden şehir şehir gezerdim. Evcimen oldum. Yaşlanıyoruz ondan değil mi?Şartlar elverirse ikinci bir üniversite mesela hukuk ya da tıp okumayı isterim. Yine öğretmenlik yaparım ama okumak ne bileyim ibadet gibi benim için.Hayatta en iyi yaptığım şeylerden biri.Zaten emekliliğime az bir şey kaldı. Olur belki kim bilir?
Bu sabah bir umut var içimde şarkıda da dendiği gibi... Umut derdin merhemidir. Umutsuz yaşanmaz. Varsay ki olmadı dileğim yine de umutsuz yaşanmaz. Demiştim bir çiçek alacağım eve çiçek açmasını umut edeceğim...Öyle işte...
Lütuf sahibi sofrasını seriverir,
Yeridir,içirir,giydirdir ve salıverir,
Verir sen dua et arkası geliverir,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!