365. yıl geçti, her gün farklı bir cehaletin gün yüzüne çıkması ve hakikatin kör gözler tarafından ötelenmesi,
7 hafta hatırlattı geçen her bir dakikanın kayboluş hikayesini,
24 dakika yordu bütün saniyeleri bitmeyen ve ucu bucağı belli olmayan zaman aşımına uğramışlıkları,
Saatleri, günleri, haftaları ve yılları yad ettiler göçüp gidenler, mezarlarını süslemişti en güzel çiçekler,
Boş bir cüzdan, aç bir mide, ve yoksulluğun altında ezilmiş bir çocuğa mıydı bütün dersler veya dertler,
Tütsülenmiş yemek kokularının, sıcak bir çorbaya tercih edilmesi, ne kadar mantıklıydı ki,
Gün ağardı yarısı çoktan geçmişti, yaşanmamışlıklar kaldı ardında sessiz bir fırtınanın,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta