Adalet bunun neresinde; sevmeye alışırken, yalnızlığa mahkum olmak, neden?
Bir rastlantının yanlış sonucu; seninle tanışmak..Küçük kalp çarpıntılarının içinde kıvılcımlanan umutlar, yine alevlenmeden söndü! Herkes; kendi içinde yalnızlığı yaşarmış...Kaderin vermediği şansı, bulamadan! Yaşamı tüketiyor, gözyaşlarınla büyüyen çaresizliği çoğaltıyor,
teslim olmuş acılarla, dağılıyor yüreğim.
Her defasında; yanlışa rastlamışsa hayaller, sevince dönemeden gerçeğin hüzünlü yanı ile avunurken.
Tersine dönen içdünyamda çözemezsem, umutsuzluğumu...
Kapalı kapının ardından bakakalırım, yanındaki açık kapıyı bile farketmeden.
Tamamını Oku
yalnızlığa çağlayan dizeler
özlemin istemin dili sevgiye çağlar
sen savur yalnızlıklarını
tebrikler can sevgiyle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta