Önemsiz ne yaşadın ne geçirdin.
Aslolan işe sen ne mana verdin?
Belki nimettir şikayetin derdin
Sen yine şükürden nasipdar ol dost
Biz bilmeyiz zahir dağın ardını
Odam çocuk hemşiresinin yanı
Her gün ağlayan çocuk duyarım.
Canı yansın istemez, bağırır.
Oysa canı için o küçük acı lazımdır.
Ama gel de anlat; bugünün iğnesi
Yarının neşterinden yeğdir diye.
Kes ne bıjart renge hğwe
Kes ne kême ne zêde
Gellek nabe mina hev
Rınd u hğırav jı têde
İnsan doste insene
Hayalinle mest olmak bana adettir.
Sen varsan çöl bile rânâ mabeddir.
Seni bilmek bu garibana saadettir.
Bakışın, gülüşün nur, aşkın ebeddir.
Hiddet vakti suretin nabzım düşürür.
Aşk mükemmelliyetçidir.
Maşuk aşığın nazarında
Mümkünlerin birincisidir.
Felsefe değildi Gazali'ye
“Leyse fi’l-imkân ebdeu
mimmâ kân" dedirten.
Sanma ki senin gibisi gelir bir daha
Uğruna yaşadığın şerefin şahit!
Peygamber ahlakı ve samimi dava
Hakkında duyduğum övgüler şahit!
İlk günden son güne hayatın şahit!
Sil aklından şüpheyi,
Süpür gönlünden mayını,
Seni gördüğüm gün bayram,
Kalpten mısralar şeker,
Gel de al payını...
Bo érde ışk, baran çiye
Tu ji bo dıle mın ewi.
Peyva te toven evine,
Bejna te siya Zine,
Deste te ğezna dıne,
Bıde mın, mebeje güne!
Rüzgarsız nemli bir akşam vakti
Uzanıp çimlerde düşündüm seni
Bir yanımda çınar bi yanda güller
Görünce aklıma düşürdüm seni
Bir zaman ne de yakınımdaydın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!