acıyan yanlarımızı çürüttük dertle çocuk
yüreğimiz pas tuttu
gözlerimiz nem
hayatımız film olmuş sanki çocuk[
yine hüsran bürüdü bizi bu sette
acıyan yanlarımızı büyüttük senle çocuk
kök saldı
dallandı içimizdeki hüzn
başımıza ağrılar girdi
yüreğimize kanser
hakkım yoktu belkide çocuk
öldürdüm seni benle....
Kayıt Tarihi : 14.2.2010 07:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!