Acıtır içimde derinlerde bir yeri hala adın hiç rahat vermez yerli yersiz gelip aklıma
Şaşar o içimdeki terazi seni koyduğum kefe ağır basar hep eğilir ruhum o tarafa
Kanatır dizimi düşe kalka yürüdüğüm dikenli yolların onca yara bere kimin umrunda
Saklanır gururum konu sen olunca ruhumsa utanmaz bir çocuk soyunur yeniden hemen aşka
Eğdirir başımı yere o yokluğun boynumda bir urgan öylesine hoyrat öylesine buyurgan
Neyleyim kalp bu anlaşılmaz düşse de akıllanmaz bazen içten içe tuhaf bir haz duyar acıdan
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta