Acıtır Şiiri - İbrahim Yalcınkaya 2

ACI​TIR

Sana yandım, küllerimden doğmadım,
Bir ömrü verdim ama varamadım,
Geceleri ağlarken hiç sormadın,
Unutulmak, ölmekten daha çok acıtır.

Tenimde kokun, hâlâ sol yanımda,
Adın kazılı her duvarın camında,
Kendimi unuttum seni ararken ardımda,
Bir boşlukla yaşamak canı acıtır.

Acıtır... öyle sessiz çekip gitmeler,
Vedası olmayan yarım cümleler,
Gözüm açık kalır yastıklarda geceler,
Dudağımda donup kalan söz acıtır.

Sustum, sustukça kalbimle çarpıştım,
Aynalara bakarken kendimi yaktım,
Bir defa sev dedim, duymadın, baktın,
Sevilmemek, sevmekten fazla acıtır.

Şimdi başka kollarda ısınırsın belki,
Ben hâlâ aynı soğukta, sabah eski,
Sana çıkmaz bu yol, farkındayım çünkü,
Beni sende bilip bilmemek acıtır.

Acıtır... gözüm dolu, kalbim eksik,
Yüzünü unutmak bir ömre yetsin,
Bir hayal uğruna gerçek silinmesin,
Unut desen bile seni bilmek acıtır.

Kalbimde açtığın yara kapanmaz artık,
Ben bile içimde barınamam artık,
Bir gün dönerim sanıyorsan yok artık,
Beklenen birinin dönmeyeceğini bilmek acıtır.

İstersen adımı anma unut, ne çıkar,
Yolun sonunda ben yoksam, neye yarar?
Sen susunca değil, aşk kalbimde kanar,
Konuşacakken susmak daha çok acıtır.

Acıtır... bitmemiş bir şiirin ortası,
İki kişi yazılırken tek kalan sayfası,
Ne sen tamamladın ne ben bıraktım yarısı,
Seninle yaşayıp sensiz ölmek acıtır.