Acısına katlanan her yara kabuk bağlardı birgün…
Kabuğunu uzaklara taşıyan bir kaplumbağa yaşıyor içimde.
Yükte ağır pahada hafif şiirler yazıyorum heceleyerek.
Ben bu yolda ü şü yo rum diyorum ve tüm karşılaştığım diyaloglar “şükret haline” diyor yüksek sesle.
Diyalektik gülüşler çarpıyor yüzüme ki yüzüm her seferinde yarım yamalak bir gamze asıyor elmacık kemiklerime.
Yarısı kesilmiş bir elma gibi kararıyor zihnim.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta