acın
yüreğimi vurunca
kar yanığı
yamaçların ayazında
iki damla kristaldir
gözlerimden saldığım yaş
büyür
ayaklarımın numarası
öfke tuzaklarında
devinir bedenim
ve gülleler koyarım
mucidi olmadığım
Fatih’in toplarına
usandım
İstanbul’a miras kalan
Bizans oyunlarından
acın
yüreğimi vurunca
ne erguvanlar kalır
ne yasemin kokuları bahçelerde
mevsim geçmiştir
raylar üzerinde ellerini
son kez görürüm çocukların
uzak diyarlara
düşler gönderen
ve trenler geçer hepsinin üzerinden
-------- her taraf kan
acın
yüreğimi vurunca
dar gelir bana buralar
alıp başımı giderim
şehirlerarası otobüslerin
ön koltuklarında
giderim gitmesine de
yakamı bırakmaz
bu yeşil hançerli İstanbul
gelir bulur beni
daha ilk yudumunda içtiğim çayın
senin de hesabını
benden sorar
Kayıt Tarihi : 13.9.2006 10:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
barışcıl yüreğiniz ve kaleminiz daim ola saygılar hocam
saygılar kaleminize
yüreğimi vurunca
dar gelir bana buralar
alıp başımı giderim
ne yazık ki
Yüreğin dert görmesin Saygılarımla
tam paun
TÜM YORUMLAR (6)