İnsanı şair eden sevgiymiş, sevgiliymiş
Beni şair eden sevginmiydi yoksa sen mi?
Sen beni sevdiğini söyledin binlerce
Ben korktum hep sevemedim seni kendimce!
Nazdı belki de yaptığım niyaz1
Bülbülün gülden çektiğiydi
Belki elimden çektiğin.
Gül aşık olmayınca bülbül onulmazmış,
Bülbülün derdini ise
Bu derdi çekmeyen anlamazmış.
Ne hıçkırıklarım umrumda ne de sızın,
Ne ağıtların umrumda ne de çığlıkların!
Ben sana inanmadıkça
Güvenmedikçe sevgine
İster ağla sevgili istersen yan!
İster dön dolaş ara dört bir yan!
Dön dolaş sen derdine yan!
Sevgine inanmadıkça,
Hem ben hem de sen yan!
Kayıt Tarihi : 27.11.2006 22:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!