Açılma Şiiri - Alperen Yayla

Ben seni her türlü sevebilirim kıvırcığım
Sağın ve solun gereksizliğinde
Atsızın ve hikmetin şiirlerinde
Bütün ideolojilerde severim

Baktığım heryerde seni görebilirim
Bir harmanın son dalında
Sokak çocuğunun yalvarışında
Bir müptezelin yarına umut dolu bakışında

Sen benim içimdeki azınlıksın
Gizli gizli yaşattığım solculuk
Peşimi bırakmayan içimdeki çocuk
Yerli yersiz gelen bir konuksun

Beni sana bağlayan bir şey var Elif
Belki annemin adı beni sana bağladı
Belki içimdeki sana şiir yazma isteği
Belki de bunların hiç biri değil

Bana dedinya sen her şeyin en iyisini hak ediyorsun
İşte o an ne diyeceğimi bilemedim eyvallah dedim
Ama şunu bildim benim için en iyisi sensin
Belki senin için ben değilimdir ama benim için sensin
Belki bunları duyunca siktir git bile dersin

Ama güzelim şunu unutma ki ben sana her türlü yazarım
Çarşının hiçbir zaman halkını bırakmadığı gibi
Kolunu makineye kaptırmasına rağmen karın tokluğuna çalışan işçi gibi
Vazgeçmem ben senden elifim

Niye bende bilmiyorum aslında
Tam umutsuzluğa kapılmışken aklıma gelen gülüşün
Veya dediğim gibi annemin adaşı oluşundur seni vazgeçilmez kılan şey bende

Çünkü tekelden aldığım şeylerin yaşattığı sahte mutluluğu
En kötü akşamlarda bile içime dua edince gelen huzuru
Her derdin dermanını her sorunun cevabını
Bir bebeğin tatlılığı buldun sende kıvırcığım

O sınıfın kapısından her sabah girdiğimde gözlerim seni arar ilk olarak
Kılına zarar gelse Ferhat gibi deler geçerim dağların hepsini yararak
Seni görünce içimin her bir bölgesini çocuk heyecanı kaplar sararak
Ölüm gelse gam yemem senin o güzel gözlerine bakarak