Acılar Kenti Şiiri - Kenan Güç

Alacakaranlık çökmüş kente,
Sokak sokak aranıyor yitirilen hayatlar
Zifiri sessizlikte boğuluyor bir çocuğun gülüşü
Kıyamet sanki dünyanın gözü sökülmüş yerinden
İyiliği dolduruyoruz heybelere
Kötülük, tohum filizliyor
Bedenlerine sığmayan cellatlar şehre üşüşüyor
Şiirler yakılmış,
Ormanların güneşe dönük yamacında
Kaldırımlar kan, öksüz hayatlar bırakan
Düşler paramparça,
Nefesi kesilmiş bir anne ağlıyor
Kederime ket vuran sitemlerimde
Bir yalnızlık, bir ölüm, bir çile çöküyor bedenime
Nerden tutsam bilemiyorum
Avuçlarımı açsam,
Kanayan yarama acılarımı bassam
Bilmem ki kaybolur mu zaman
Acılar kentinden geliyorum
Dilimde susturulmuş ahlarım var
Umutları yakılan dünyaların günahları var