Acılar denizinde boğuldum

Ben acıların derinliklerinde yaşayan biriyim. Öyle yüzeyde değil, en dibe çökmüş, sessizliğin bile tedirgin olduğu o karanlık yerlerdeyim. Gözlerimin içine baksan, hiçbir şey göremezsin. Çünkü orada artık sadece küller var... Yanmış hayallerin, yarım kalan cümlelerin, geri dönmeyen insanların külleri.

Bir zamanlar sevmiştim... Hem de öyle sıradan değil, içimi söküp vermiş gibi. Kalbimi avuçlarında kıran birine inat, hâlâ sevebilmenin mucizesine tutunmuştum. Ama anladım, bazı insanlar yalnızca almak için gelir, vermek için değil. Ve bazı yıkılışlar, insanı baştan yaratmaz, sadece eksiltir.

Artık gülemiyorum eskisi gibi. Dudaklarımda beliren tebessüm, bir savaş maskesi gibi... Gözlerim bazen gülüyor gibi görünür, ama içlerinde sessiz bir cenaze alayı yürür.

Ne tuhaf... En çok da geceye benziyorum. Dışarıdan sessiz, ama içinde yıldızsız bir karanlık taşıyan.