Beyaza boyuyorum uzayan tırnaklarımı merasimle
yerlere değen saçlarımı dualarla yıkıyorum
sonra yürüyorum içine bir tansığın...
Acılar alıyorum sokak sokak dolasıp
bir güzel kızın yıkılan hayal sehirlerinin
harabe duvarlarını topluyorum içimde
bir annenin yanaklarina süzülen mercanın
doğduğu karanlığı
bir gülün ürperişini, soluşunu
o kör kuyuyu aktarıyorum kendime...
Ölü bir sevgilinin
yanağına kondurulan buseyi öylece bırakıp
içindeki sızısını alıyorum kalanların
yalanların sarstığı bir bedene
cenneti ömrümden veriyorum
yüklenirken günahlarını
tüm eksilmeden kendimden
yavaş yavaş başkalarına çoğalıyorum
Acılar alıp sevinçler yüklüyorum sabaha dek
ölmeyi bir an için isteyen
ama bir o kadar hakeden yasamayı
bütün masumlarına o evlerin
tırnaklarım katrana bulanmış
saçlarımda avazı yüklenilen acıların
bittiğinde bütün sokaklar
yürüyorum dışına gecenin...
ve sonra bir kerpeten ve makasla
söküp atıyorum vücudumdan acı dolu uzuvları
tenha bir kösesinde kentin
kanıyorum...
Kayıt Tarihi : 5.8.2003 11:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!