Acı Ve Gölgesi Şiiri - Salim Diyap

Acı geçiyor,
geçiyor elbet…
Bir sabah uyanıyorsun
ve dünün ağırlığı
biraz daha hafiflemiş oluyor.

Acı geçiyor,
derinin altındaki o sızının
yerini soluk bir anı alıyor.
Zaman, kendi işini yapıyor
sessizce, inatla.

Ama acı çekmiş olmak…
işte o geçmiyor.
İnsanın içine,
görünmeyen bir el
ince bir çizik atıyor sanki.
Nerede dursan
yanında duruyor,
nereye kaçsan
arkandan geliyor.

Acı geçiyor,
ama izi kalıyor;
suyun çekildiği kıyıda
kalan yosun kokusu gibi.

Ve sen,
hayatın her yeni gününde
o izi taşıyarak
biraz daha olgunlaşıyorsun