Acı Günler Şiiri - Hüseyin Çelik

Ne günler görmüştüm,
Ben acıların çocuğuyum.
Hasret kokar burnumda,gözümde yaşlar.
Kalbim her çarptığında seni hatırlar.

Ne günler gördüm ben.
Anamın acı, acı feryadını duyduğumda,
Kardeşlerim hep boynu bükük,
Sanki yetim miydim ben?
Ben ne acılar gördüm.

Mısralarımı karalayan kalem,
Bir anlasa ne çektiğimi.
İnan yazmaz kederinden,
Benim rezilliğimi.

Ne günler gördüm ben,
Geceleri sabahlara dek ağladım.
Yastığımın göz yaşlarımla sırılsıklam olduğu
O günleri yaşadım ben.

Bir saniye mutlu olsam, yine gözlerimde yaş.
Bu; mutluluğumun gözyaşları arkadaş!
Ne çileler çektiysem, hepsi bende tecrübe.
Bütün güzellikleri görmem benim hakkım be.

Ben mutlu olmadan ölsem de gam yemem ki.
Elimden gül alsalar bu benimdi demem ki.
Hep acılar çektim anlarım dert çekmeyi.
Bırak acı çekmesin çek üstümden elini.